Opening van het financieringsseizoen

Dat banken tot in 2008 royaler geld uitleenden is oud nieuws, waarmee de discussie over de toekomst niet lam moet worden gelegd. Gelukkig is er meer te ontdekken in de zoektocht naar financiering.

De kruitdampen van de jaarwisseling waren nog niet opgetrokken en menigeen was nog bezig om de goede voornemens voor 2015 SMART te maken, of het eerste wapengekletter was een feit. Een nieuwjaarsreceptie wordt door de burgemeester van de tuinbouwgemeente Westland aangegrepen om de breed gedragen zorg te uiten over de positie en opstelling van de Rabobank in de tuinbouwsector. Naast de vele kansen die er voor een internationaal en professioneel opererend tuinbouwcluster liggen, wordt er bij de nieuwjaarsreceptie in kwestie dus ook stil gestaan bij de actuele financieringsproblematiek van dit Nederlandse paradepaardje.

Uiteraard leidde de uitspraak van de burgemeester tot een reactie van Rabobank en die reactie leidde ook weer tot een reactie enzovoort. De kop is eraf, de toon is gezet voor een nieuw seizoen financieringsdiscussies tussen ondernemers en financiers. Een beetje scherp debatteren, dat is prima toch. Feiten en gevoelens benoemen en elkaars speelruimte en beperkingen kennen en accepteren zijn daarbij heel belangrijk. Wat kunnen banken op dit moment wel en niet voor ondernemers betekenen en waar liggen de grenzen van de financieringsbereidheid? Dat die bereidheid zo’n 7 jaar geleden op een ander niveau stond, is inmiddels oud nieuws, ja, echt oud nieuws. Het wordt zelfs een beetje gênant om daarmee te blijven schermen want voor je het weet, schiet iedereen in de verdediging en legt een dergelijke discussie de sector lam, terwijl er juist behoefte is aan innovatie op alle fronten.

Andere financiers en financieringsvormen dienen zich aan. Nieuwe verdienmodellen en financieringsvormen lijken niet uitgesloten te zijn voor de tuinbouw en bieden mogelijk een ontsnapping uit de ontstane financieringsimpasse. Waarom zouden we al ‘standaard’ uitgaan van het doen van miljoeneninvesteringen en het lenen van navenante bedragen door individuele ondernemers, terwijl systeeminnovaties wellicht ook kunnen renderen als ze op een andere manier worden geëxploiteerd en gefinancierd? Uitgaande van de solvabiliteitseisen bij bancaire financiering, kan maar een zeer selecte groep tuinbouwondernemers de eigen ambities op de traditionele manier gefinancierd krijgen. Dat is geen onheilstijding of stemmingmakerij, dat is de nieuwe realiteit. Die nieuwe realiteit vraagt om nieuwe inzichten. Daarbij moeten we ons vooral niet beperken tot oplossingen die alleen maar dienen om het ‘financieringstekort’ te dichten, maar om fundamenteel andere denkrichtingen. Natuurlijk zijn bancaire kredieten vooralsnog een relatief goedkope manier van financieren, ten opzichte van hetgeen investeerders en participatiemaatschappijen te bieden hebben. Maar gelukkig is er meer te ontdekken in de zoektocht naar bedrijfsfinanciering en hoeft de oplossing niet altijd gezocht te worden in één van deze twee uitersten. Het is daarom ook zeer positief dat we naar aanleiding van het McKinsey traject weer eens nadrukkelijk naar de mogelijkheden van franchising in de sector kijken.