Hoge snelheid met heel veel maar fijne tomaten

“Er staat een super generatief gewas met een hoge bloeisnelheid en een vrij hoge plantbelasting van 175 vruchten per vierkante meter”, schetste Cock van Schie in Kwintsheul vorige week zijn tomatengewas (tussentype ras Arvento, plantdatum 8 december).

Het gemiddeld vruchtgewicht is gedaald naar 80 gram per stuk. De zetting gaat dit jaar zo vlot dat er dit jaar veel trossen 9 tot 10 vruchten hebben. Als je dezelfde bak met voer hebt, krijgen ze allemaal wat minder. Week 11 was erg donker, maar week 12 weer heel licht. Dat is aan de kop niet terug te zien, maar wel aan de vruchten in de buik van het gewas. Die zijn door het extra licht flink gaan zwellen. Door het mooie weer zijn in week 13 maar liefst 1,2 trossen per stengel aangemaakt. De kop is vrij dun, maar met 3,9 stengels per vierkante meter is dat ook niet erg. Hij is sterk genoeg. We halen nog steeds een blaadje uit de kop. Dat doen we dit jaar voor het eerst, al vanaf het aanhouden van de eerste trosdief. Je ziet dat het gewas daardoor een mooie open structuur heeft. De zetting gaat bijzonder vlot. Al na een dag na openen van de bloemen en het bezoek van de hommels hangen de bloemblaadjes scheef en vallen ze eraf. Ook de afrijping verloopt snel. We lopen in productie al 8 ons tot 1 kilo per vierkante meter voor op 2015.

CO₂-en om boete te voorkomen

Het kasklimaat is zo ingesteld dat de luchtvochtigheid niet te hoog oploopt. De ventilatietemperatuur van de luwzijde staat 0,5 graden boven de stooktemperatuur en wordt op vocht 0,5 graden afgebouwd. Voor de windzijde is het verschil 1 graad. Maar bij het openen van de ramen komt de windzijde er snel achteraan, want maart en april zijn vaak vochtige maanden. Overdag staat de kastemperatuur ingesteld op 21 graden plus 4 graden lichtverhoging. De voornacht is 14 graden. Sinds week 13 wordt er afgelucht om de temperatuur sneller te laten dalen. Vanaf 1.30 uur wordt in 3 uur tijd opgestookt naar 17 graden. Tussen 6.30 en 8 uur daalt de temperatuur weer even naar 16 graden om vervolgens in 3,5 uur naar 21 graden te stijgen. In de ochtend staat er geen lichtverhoging in want dan loop je het risico dat vruchten en gewas nat slaan. Aan het eind van de middag gaat bij een heldere hemel het scherm nog weleens dicht om kou op de kop te voorkomen.

Tussen 9 en 18 uur wordt er volop CO₂ gedoseerd: de setpoint staat op een donkere dag op 900-1000 ppm, en op een zonnige dag op 1100 ppm. De gemiddelde gemeten waarde lag in week 13 tussen 760 en 800 ppm. We doseren alles met Ocap-CO₂. Want straks gaan Shell en Abengoa zes weken stil voor onderhoud. En als je dan uiteindelijk te weinig hebt afgenomen, krijg je een boete.

Lage ec maar goede kleur

De planten krijgen water en voeding tussen 9.30 en 16.30 of 17.30 uur op een lichte dag. Om 22 uur wordt er eventueel nog een avondbeurt gegeven.  De druppel-ec is 3,2 en die in de mat 4,5 ec. Dat is aan de lage kant. Maar ik kijk altijd naar het gewas. De kop van de plant is donker genoeg en de vruchten zijn niet bleek en de kwaliteit is hartstikke mooi. Misschien komt het door het opener gewas of door de hogere mat die we sinds vorig jaar gebruiken, toen we dit ook al zagen. Misschien dat de planten daardoor meer wortelpuntjes hebben en makkelijker voeding opnemen?

Ondanks het luchtig telen is er wel wat Botrytisdruk ontstaan. Je ziet het een beetje op de stam en op geknikte bladstelen. We hebben daarom een keer met Luna gedruppeld. Tegen wittevlieg worden om de week kaartjes met een mix van sluipwespen opgehangen en in de haarden iedere week. Het is de gewone kaswittevlieg, dan heb je minder zorgen. Want bij Bemisia moet je het drie dubbele aan biologie gaan inzetten.

Tuta baart zorgen

Ik maak me meer zorgen over Tuta absoluta. Tuta is een lastig verhaal dit jaar. We hebben er al twee keer tegen moeten spuiten. De Macrolophus is er in de eerste en derde week van maart ingegaan, totaal 1 per vierkante meter. Ze worden elke twee weken bijgevoerd. Veel eerder beginnen heeft weinig zin, maar het is te hopen dat Macrolophus snel op gang komt. Het aantal gele vangplaten is al verdubbeld. Ze hebben allemaal een feromooncapsule en zijn zo neergelegd dat er binnen een straal van 50 meter altijd een te vinden is. We vangen er zo erg veel Tuta mee weg maar je kunt plotseling toch nieuwe gangen in het blad aantreffen.