Nog steeds zijn er bijna wekelijks Nederlandse telers die komen informeren bij Belgische veilingen. Dat is al jaren zo. De aanmeldingen worden inmiddels met enige reserve bekeken.
Een Nederlandse groente- of fruitteler die zich bij een veiling in Vlaanderen – Wallonië heeft er effectief eigenlijk geen – aanmeldt, wordt niet meer ongezien binnengehaald. Die moet ook afzet meenemen. Dat vertelde me twee weken geleden fruitteler en Belorta-veilingbestuurder Guy Callebaut. Hij vertelde het zonder een overdaad aan trots, laat staan arrogantie. De 64-jarige Callebaut kent de grillen van de markt goed genoeg om te weten dat wie nu spekkoper (da’s vast niet Vlaams) is, volgend jaar in een sukkelstraatje terecht kan komen (zeker en vast een Vlaamse uitdrukking). De Belgische veilingen keken lang naar hun grotere en rijkere en meer dynamische Nederlandse voorbeelden. Nu zijn de klokprijzen van Mechelen en omstreken prijszettend voor heel Europa. En is het behoud van collectiviteit en solidariteit in afzet, onderzoek en beleid jaloersmakend.
