Natuurlijk, Nederland heeft een internationale verplichting om trekvogels in de winter onderdak te bieden. Maar de ‘gastvrijheid’ kan te ver doorschieten.
Honderdduizenden ganzen vinden het hier zo aangenaam dat ze ook ’s zomers blijven, met alle gevolgen van dien. Akkers worden kaalgevreten, bodems dichtgetrapt. De schade beloopt in de miljoenen euro’s. Het Faunafonds keerde in 2011 € 6,8 miljoen uit voor schade door winterganzen, tegenover € 3,2 miljoen in 2005. Voor zomerganzen steeg dit in die periode van € 0,7 naar € 2,2 miljoen.
Een nieuw akkoord, met handtekeningen van onder meer LTO Nederland, Vogelbescherming, agrarische natuurverenigingen, moet de ganzenoverlast beperken. Zonder ingrijpen zal het aantal winterganzen de komende vijf jaar met 0,9 miljoen stijgen naar 3,3 miljoen. De populatie zomerganzen groeit naar 1,4 miljoen.
In de nieuwe schaderegeling zijn een aantal pijnpunten voor boeren en tuinders weggenomen. Een voor tuinders belangrijk aspect is dat in foerageergebieden de bovengrens van € 600 per hectare vervalt. Álle schade wordt nu vergoed. Ook hoeft hij niet niet aan te tonen dat hij alles heeft gedaan om schade te beperken.
Goed nieuws dus voor de telers. Toch het is te vroeg om te juichen. De onderhandelingen die leiden tot het ganzenakkoord hebben zich in relatieve anonimiteit afgespeeld. Het echte spel op de wagen moet nog beginnen. Invloedrijke maatschappelijke groeperingen zoals Dierenbescherming en Faunabescherming hebben kritiek. Vooral de laatste zal alles aangrijpen om de ‘massale moord’ op honderdduizenden ganzen tegen te houden. Het dierenleed komt onder een vergrootglas. Probeer daar maar eens een goede campagne van nut en noodzaak van het doden van dieren tegenover te zetten. Jagers en agrarische vakbonden staan evenmin te juichen. Het is nog onduidelijk hoe de dieren moeten worden gedood, en wie dit allemaal gaat betalen.
