In mijn schooljaren was ik een best braaf jongetje. Zo eentje die al voor zijn 8ste verjaardag een bril moest, veroorzaakt door het vele lezen. Zo eentje die nooit brutaal was tegen de juf of de meester. En zo eentje met schoolrapporten die topzwaar waren van de hoge cijfers, ook voor gedrag en vlijt.
Het is dat ik ook best aardig kon voetballen. Anders was ik vast en zeker het pispaaltje geworden van de iets mínder brave jongens in mijn klas. Vooral een paar vroegwijze, voornamelijk práktisch ingestelde tuinderszonen op mijn Westlandse basisschool zullen het tóén al eens zijn geweest met de inmiddels algemeen aanvaarde stelling dat niemand het spreekwoordelijke braafste jongetje van de klas wil zijn.
Veel overheidsregels waar tuinders en boeren elke dag mee moeten dealen, passen naadloos in het frame dat Nederland steeds maar het braafste jongetje van de klas is, in Europa of zelfs ter wereld. Die mopperig uitgesproken zegswijze schittert in Groenten & Fruit magazine ook weer eens. En wel in het artikel dat gaat over de plannen van Sophie Hermans, minister van Klimaat en Groene Groei.
Een oneerlijke lastenverzwaring
Waar de rest van Nederland in die plannen vooral een halfslachtige poging zien om net te doen alsof we misschien toch de klimaatdoelen voor 2030 en 2040 en 2050 zouden kunnen gaan halen, daar ziet de glastuinbouw een oneerlijke lastenverzwaring. Want bovenop de al pittige energiebelastingverhogingen en de specifiek voor de kassen bedachte CO2-heffing, moeten de glastuinders nu óók meedoen met het Brusselse emissierechtenhandelssysteem ETS2. Een kostenverhoging die neer zal komen op 10 cent per kuub gas. En minister Hermans geeft de glastuinders dan ook nog eens níét de zo gewenste ontheffing voor het verplicht biogas bijmengen, wat het gas voor in de kas nóg eens 10 cent per kuub duurder maakt.
De aardwarmtetelers
Dat Glastuinbouw Nederland – niet verrassend – tegen die lastenverzwaring protesteert, dat wekt dan weer de kritiek van een ander soort braafste jongetjes van de klas: de aardwarmtetelers. Die doen goed voor het klimaat, maar zagen de overheidssubsidie die ze kregen als beloning voor dat goede, maar in tijden van goedkoop gas nog niet helemaal rendabele gedrag, verdampen toen het gas peperduur werd. Hoezo dan nu knokken voor compensatie van die telers die nog steeds gas verstoken – en daar met hun wkk’s vaak ook nog eens dikke winsten mee hebben gemaakt?
Toch met zijn állen de braafste ondernemers van de BV Nederland?
De eeuwige spagaat waar van ondernemersorganisaties. De belangen van kleine of grote bedrijven, voorlopers of afwachters, Razende Roelanden of Brave Hendriken, lopen uiteen. Terwijl ‘we’ toch allemaal best nog trots waren, toen twee kabinetten geleden de glastuinbouw de hemel in werd geprezen als de enige bedrijfstak in Nederland, die geheel op eigen kracht en misschien zelfs wel uit eigen overtuiging, al in 2040 klimaatneutraal zegt te zullen kunnen zijn? Kan het nog? Toch met zijn állen de braafste ondernemers van de BV Nederland? Met én aardwarmte én gas stoppen in wkk’s en daar driedubbel duurzaam rendement mee halen en het onstabiele stroomnet mee balanceren? Groen doen zonder rood te staan?
U mag het zeggen.
