Vandaag debatteert de Tweede Kamer over voedselfraude. Natuurlijk gaat dat vooral over vlees, melk en eieren, want daar hebben zich recentelijk voedselschandalen voorgedaan. Maar het principe waar onze Kamerleden en bewindspersonen het over hebben, dat gaat ook groente en fruit aan.
Want de roep om meer controles kwam gisteren al. En hogere boetes. Want met dood paard in de lasagna waar volgens het etiket alleen dood rund moet zitten, gaat het van kwaad tot erger. Als je de boeren, de tuinders en de handelaren en de fabrikanten niet hard genoeg achter de broek zit, is die lijn is gauw doorgetrokken naar gif op de peren en komkommers waar we ziek van worden.
Wageningse professoren werpen dan zo stellig mogelijk tegen dat ons voedsel nog nooit zo veilig is geweest. Hoe onterecht is het dan dat de Kamerleden niet alleen om meer controle vragen, maar ook nog eens de kosten bij de voedselproducent willen leggen. Dat althans is het plan van Groen Links-Kamerlid Jesse Klaver. Met de journalist die hem daar gisteren over ondervroeg werd hij het wel eens dat die producenten dan vervolgens die kosten wel zouden doorberekenen.
En dat is nog wel het grootste misverstand. Alsof een producent zijn producten met een voorbedrukt prijskaartje naar de supermarkt zou kunnen sturen. “Sorry Albert (of Dirk, of meneer Lidl), maar vanwege extra kosten voor controle door de NVWA zijn de tomaten nu voortaan 5 cent per kilo duurder.”
De inkopers zien de tuinders aankomen. Die hebben aan kostprijs geen boodschap. De marktprijs is de enige prijs die telt, en die bepalen zij. Zo lang ik al politici over prijzen van agrarische producten hoor praten, zo lang verbaas ik me over de tenenkrommende simplificaties die niet weinigen van hen zich daarbij veroorloven.
Natuurlijk is elk voorbeeld van voedselfraude er een te veel. En misschien zijn de bezuinigingen bij de NVWA (50 miljoen euro in de laatste jaren, volgens D66’er Gerard Schouw, die overigens wat extra miljoenen voor weer wat meer controleurs had gevonden in een ongebruikt potje voor bijzondere postzegels) wel iets doorgeschoten en de boetes voor de schurken die er in de sector natuurlijk ook rondlopen veel te laag. Maar lieve parlementariërs: hou toch oog voor de juiste proporties van wat gewoon goed gaat en veilig is en wat niet. En hou scherp in de gaten waar de centen écht heen gaan.
