Tomaatje Nooitgenoeg

Zo dan, het voorjaar is knetterhard begonnen. Blij, stress, paniek, ongeduld, relaxed, en chaotisch. Alles loopt door elkaar.

Boerenversneller en pitchen, Caring Farmers-dag en presenteren, intervisie, laatste les van de Bio Acadamy, eerste planting buiten, Toekomstboeren Conferentie, laatste reparaties, storing van internet (geen pin in de winkel) en personeel dat troost nodig heeft. Tussendoor de voorbereiding op het Caring Doctors-diner, biodyneren, kipmonoloog, Udea-klantendag.

Terug naar vroeger

Leuke vooruitzichten. Maar deze week de tomaten weer de grond in. Terug naar vroeger, voor mij een kleine veertig jaar geleden. De eerste keer kistjes papieren, de geur van tomaat, rode handen van het blad plukken, trillen en groen haar na een ochtend ballen racen. Heb er dit jaar heel wat zelf gezaaid en opgekweekt. Want ook in de bio moeten we voldoende aantallen afnemen willen we een ras kunnen kiezen. Zo kan het dat het standaard ras er een is van Bayer. Niet mijn favoriet, en in verband met het Demeter-keurmerk best wel glad ijs, want mannelijke steriliteit, patenten enzovoort.

Eigen soorten in stand houden

Dan maar zelf opkweken, zaden selecteren, en eigen soorten in stand houden in samenwerking met het microbioom van de bodem. Ooit gelezen, in Land van Glas, dat rond 1900 de tomaat werd geïntroduceerd, met weinig succes in de beginjaren. Toen 1 tot 1,5 kilo opbrengst per meter. Van het type struiktomaat werden rond 1914 toch al gauw 6,5 miljoen tomaten geëxporteerd.

Anno nu, 65 kilo per meter en 80% voor de export? In mijn geboorte jaar 1976 was het 19 kilo en ƒ 24 per meter, volgens de kaartenbak van mijn vader (voor elk jaar en elke kas een andere kaart). Bij mij halen cherry en pruim ook zoiets, qua kilo’s dan. Fijn weer lekker dieven en draaien en bij de eerste pluk extra blije klanten in de winkel.