Een van de meest opvallende ontwikkelingen die ik recent tegenkwam is de spectaculair toegenomen export in doerians.
De doerian is een tropische vrucht die lijkt op een stekelige rugbybal en ook wel stinkvrucht wordt genoemd. Klinkt niet erg aantrekkelijk. Toch groeide de totale wereldexport van doerians met 6,2 miljard dollar, van 400 miljoen in 2013 naar 6,6 miljard dollar in 2023. Thailand exporteerde in dat jaar voor meer dan 4 miljard dollar aan doerians naar China.
Hoe kan zo’n vrucht zo goed verkopen?
Geen enkele andere verse fruitsoort kende zo’n grote groei in export. Ter vergelijking: in de periode 2013-2023 kromp de wereldhandel van peren met 44 miljoen dollar en die van appels zelfs met 944 miljoen. Zelfs de groei in handelswaarde van de erg populair geworden avocado bleef steken op 4,9 miljard dollar. Ook niet misselijk. Maar hoe kan een vrucht die (naar horen zeggen) in rijpe toestand juist een misselijkmakende geur verspreidt en ook nog eens best prijzig is, zo goed verkopen? In China kost een verse doerian tussen de 20 en 100 dollar per stuk, afhankelijk van de tijd van het jaar en de soort. In Nederland betaal je als consument al gauw meer dan 100 euro voor een verse doerian, maar die moet dan ook ingevlogen worden uit Thailand of Vietnam.
Verklaring van Chinese doeriansucces
Wat is het geheim van dit verkoopsucces en kunnen we hier iets van leren in Nederland? Er zijn meerdere factoren die het Chinese doeriansucces verklaren. De doerian wordt in China cadeau gegeven bij belangrijke festiviteiten en het geeft status als je een dure doerian geeft. Ik vergelijk het maar met het geven van een grote bos rode rozen met enorme knoppen. Ook verwerkt men doerian in steeds meer gerechten (desserts, ijs, gebak etc.) zodat consumenten ermee vertrouwd raken. Tenslotte is de doerian altijd en overal beschikbaar door een sterke productie- en importgroei.
Als we hier nu eens een echte cadeaucultuur rondom fruit zouden kunnen creëren
Veel van het fruit dat we in Nederland telen, zoals appels en aardbeien, is al breed beschikbaar en wordt veelvuldig verwerkt in ijs, gebak, et cetera. Maar als we hier nu eens een echte cadeaucultuur rondom fruit zouden kunnen creëren, dat zou kansen geven. Dan bedoel ik niet alleen de standaardfruitmand voor een zieke oma, maar echt premiumfruit voor bijzondere gelegenheden. Kopers zullen mogelijk geen stinkend (duur) fruit kopen, maar letten bij een cadeau toch minder op de prijs. En hoe heerlijk is het als ontvanger om geen prullaria te krijgen waar je een plek voor moet zoeken, maar een genietmoment hebt en het cadeau na consumptie netjes opgeruimd is.
