Gaan de zonen en dochters het tuinbouwbedrijf van hun ouders voortzetten en is dat nog verantwoord?
Steeds vaker kom ik ze tegen; tuinders zonder bedrijfsopvolging. Kinderen genoeg, maar ze kiezen voor een ander beroep. Nu is dat een onderwerp van alle tijden, maar onder de huidige omstandigheden wel heel actueel. Geef ze eens ongelijk, die twintigjarigen. Ze zien hun ouders hard werken en de schulden opstapelen. Het valt me ook op dat hun ouders, die eigenlijk al een stapje terug hadden gedaan, nu weer een tandje bijzetten om die ene arbeidskracht uit te sparen. Er wordt verdraaid hard gewerkt door mensen die het eigenlijk gegund is wat rustiger aan te doen.
Het omgekeerde is ook het geval. Jonge mensen die maar één doel voor ogen hebben: bij pa in het bedrijf. Dan spreek ik hun ouders, die meer realiteitszin hebben. Kan mijn kind dit wel aan? Je moet toch wel van vele markten thuis zijn om de verantwoording te dragen van het ondernemerschap in deze tijd.
