‘Kip en leed’

Op mijn vijftiende las ik op een viaduct: “Vlees is leed.” Ik besloot dat dat waar was en at tot mijn dertigste geen vlees meer. Ruim voor vega en vegan hip waren.

Dierenwelzijn is nog steeds belangrijk voor mij en dus eten we vooral vlees van biologische herkomst. Vlees van gelukkige dieren leg ik mijn kinderen uit. Waarop de kinderen terecht vragen: “Kunnen we niet beter een ongelukkige koe opeten?”

Is er verschil tussen een dode kip en een dode egel?

Mijn kinderen staan sowieso anders ten opzichte van vlees. Toen we net op het fruitbedrijf woonden, greep de hond een egel met nest. Moeder-egel overleefde het. De kind-egels met hun zachte stekels niet. Ietwat verbouwereerd stonden we er omheen, René en ik, met onze kleine jochies van twee en drie jaar oud. ’s Avonds keken ze in de juspan en vroegen: “Waar zijn de kleine egels?” “Die hebben we begraven”, legde ik uit. “Ahhh, nee …” zei de oudste. “Ik had ze willen opeten.”

Hoe groot is het verschil tussen kip en egel als je drie bent?

Geen heel rare redenatie. Ze wisten namelijk al lang dat levende kip een gezellig dier om het huis is en dode kip lekker op je bord. En hoe groot is het verschil tussen kip en egel als je drie bent? Mijn jongens hebben niets op met schattig, maar wel met lekker eten. Dus ook de bambiburgers van de jager gaan er zo in. Ze weten dat het hert is en herten zijn schattig, maar op je bord zijn ze lekker. Als de kuikens waar ze zo goed voor zorgden hanen blijken? Hup, op de BBQ. Geen Flappie-taferelen bij ons aan tafel.

Echt dierenleed: het overlijden van kip Napoleon

Maar dan is er een kip die zo veel leuker is dan de rest. Alleen de leukste kippen hebben een naam en deze heet Napoleon. Napoleon is zo mak dat we vaak bijna over hem struikelen. De laatste die over hem struikelde is het varken van 80 kilo. Het blijkt Napoleons Waterloo. En dan zie ik mijn jongens van inmiddels twaalf en dertien jaar met tranen in hun ogen een gat spitten. Uiteindelijk was dit keer dode kip echt leed.