Doorgaan naar artikel

‘Coronacrisis als oppepper’

Massapsychologen hebben de tijd van hun leven. Want hoe werkt dat nou op het gemoed van mensen, zo’n noodsituatie als de coronacrisis?

Allerlei heel herkenbare mechanismen strijden om voorrang. Schouders ophalen en zeggen: het is uiteindelijk toch maar een griep. Toch maar aan het hamsteren slaan als je ziet dat de anderen dat ook doen. Het ineens allemaal enorm somber inzien als dit nog maanden zou gaan duren en we straks misschien net als Italië ‘op slot gaan’.

‘Tuinder vitaal beroep’

In de tuinbouw telt vast en zeker ook het mechanisme mee van ‘we slaan ons er sámen wel doorheen’. Groente- en fruittelers staan op de lijst van vitale beroepen. Door het woord alleen al gaan de levenssappen wat vitaler stromen. Dat voelt als een steun in de rug bij het ’s ochtends opstaan voor weer een dag vol extra drukte en geregel. Want zowel rond arbeid als afzet moet er van alles net even anders.

Misschien geeft dat u wel extra energie! Opgepept door de wetenschap dat uw bloemkolen en tomaten en appels door plotseling uiterst gemotiveerde consumenten met graagte uit de schappen worden gegrist. Uw werk doet ertoe en er is niemand die dat nog in twijfel trekt.

Hamsteren en eindige afzet

De zorg dat er straks een moment komt dat werkelijk elke Europeaan een dusdanig grote voedselvoorraad heeft opgebouwd dat er toch even een pauze komt in die koopwoede lijkt voor verse groente en fruit onnodig. De ware hamster zal immers, zo lang er vers voedsel te koop is, eerst dat kopen en alles wat er in de diepvries ligt en in de voorraadkast staat voor later bewaren.

Grenzen aan solidariteit

Een tekort aan arbeid lijkt op dit moment wellicht een reëlere zorg. Voor zover ze konden zijn arbeidsmigranten naar huis gegaan. En wel zeker is dat degenen die nog thuis zaten en later hierheen zou komen voorlopig niet zullen komen. Scholieren dan maar? En tijdelijk werklozen?

Die laatste groep is nooit zo’n betrouwbaar arbeidsreservoir gebleken. Maar de talrijke werkloze flexkrachten en zzp’ers uit stilliggende sectoren als horeca en cultuur moeten nu misschien wel. Tenzij er een ruimhartige uitkering voor ze komt. Dan is de geest van solidariteit, die zo gelukkig her en der de kop opsteekt, bijvoorbeeld via sociale media, misschien na verloop van tijd toch niet voldoende aansporing om tomaten en aardbeien te gaan plukken of asperges te komen steken.

Vul onderstaande poll in

Share this

Gerelateerde artikelen

Beheer
WP Admin