Drinkwaterbedrijven slaan alarm

Drinkwaterbedrijven hingen deze week bij de politiek aan de bel: ze treffen in de diepere grondwaterlagen resten aan van medicijnen.

Dat is natuurlijk al lang zo. Alleen gaat het nu om medicijnen voor menselijk gebruik. Terwijl al veel eerder de resten van medicijnen voor planten de drinkwaterbedrijven hoofdbrekens bezorgden. Dat laatste leidde tot voor kort steevast tot krantenkoppen met het woordje ‘gif’ erin. Of als er iets meer ruimte was ‘landbouwgif’. De agrarische lobby is er in geslaagd om de term gewasbeschermingsmiddel in de hoofden van journalisten en nieuwsconsumenten te krijgen. Maar dat lange en ietwat vergoelijkend klinkende woord staat daar in die hoofden nog steeds vlak naast het veel krachtiger woordje gif.

Die medicijnresten die wij nu met zijn allen uitplassen en die langs allerlei omwegen in het grondwater zijn terecht gekomen, activeren weer heel andere hoekjes van ons brein. Van medicijnresten in drinkwater schrikken we gevoelsmatig net iets minder hard dan van landbouwgif in drinkwater. Want van medicijnen gaan mensen immers niet dood?

Maar de stoffen in die medicijnen zijn niet zelden net zo giftig voor de tere organismen in de vrije natuur. En uiteindelijk trouwens ook voor mensen. Dat kon u in de 16de eeuw al vragen aan de Zwitserse arts Paracelsus.

Mijn gevoel zegt me dat de milieuclubs over deze sluimerende milieuramp lang zo hard niet gaan tamboereren, als dat ze deden en doen over dat vermaledijde landbouwgif. Maar ik kan me vergissen. Misschien krijgen straks, naar analogie van de emissieplafonds voor boeren en tuinders, alle Nederlanders een medicijn-emissieplafond en moeten alle 50-plussers en andere medicijngrootverbruikers op eigen kosten aparte ontlastingopvang met farmaceutische filtratie realiseren.

En zware gevangenisstraffen voor wildplassen.