‘Bedrijfsbeëindiging is ook rouwen’

Zoals op zoveel bedrijven ging het signaal door de luidsprekers voor de koffie.

Even later zaten we in de kantine. Het koffiepak moest worden verwisseld en ik zag precies dezelfde diepgevroren pakken die we op  mijn vorige bedrijf ook hadden.

Mijn gedachten gingen terug naar ongeveer een jaar geleden.  Toen zei  ik bij de koffie: ” Jongens we moeten deze week met het koffie apparaat van thuis een bakkie zetten”,  want ik had die week geen geld om de diepgevroren koffie te betalen. Terwijl ik dit vertelde , en iedereen begripvol reageerde, schaamde ik mij diep dat zelfs hiervoor geen geld meer was.

Daar ging de zoemer weer en brak mijn gedachten af . Iedereen ging weer aan het werk. Ik was inmiddels een half jaar bezig met de nieuwe baan. Alles verliep goed behalve de bestrijding tegen de spint. Hier moest worden bijgestuurd. Terwijl ik bezig ben, springt mijn baas  op de kar en vertelt mij in rap tempo wat er niet goed gaat en wat er moet gebeuren. De woorden glijden langs me heen en mijn gedachten gaan terug naar het moment van de koffie, de schaamte, het falen. Ik vraag aan hem  of hij even kan stoppen met orakelen,  maar emoties nemen ongewild de overhand. Hij kijkt  me verbaasd en niet begrijpend aan. Ik zeg dat het niet aan de situatie ligt, maar dat ik even tijd nodig heb om mezelf weer te herpakken. Ik hoor nog de opmerking  in de verte om professionele hulp te gaan zoeken.

Veel later in de lotgenotengroep blijken dat ook andere soortgelijke ervaringen hebben gehad. Terwijl je denkt alles wel zo’n beetje verwerkt te hebben, slaat het soms op onverwachte momenten toe.  Gelukkig was ik niet de enige hierin. Het heeft uiteindelijk met rouwverwerking te maken.